Gece gece dışarda dolaşırken en son 100 yıl önce yaşanmış olan İspanyol gribi pandemisinden sonra gelen covid pandemisinin yarattığı ve hala herkes gibi üzerimden atamadığım bir şaşkınlık ile insanını ve kendini yani varoluş nedenini kaybetmiş bomboş sokaklarda fotoğraf ve video çekerken Gece ve karanlık ile insanlığın başının dertte olması sorunu takıldı kafama niyeyse.
Bu sorun Binlerce yıl öncesine kadar gider her ne kadar ateşin icadı ile kısmen kontrol altına almaya başlasa da insanoğlu, bu belirsizliğin verdiği tedirginlikten kendini alamamıştır. Öyle ki bu varoluşsal tedirginlik yüzünden doğada o an için anlamlandıramadığı ne varsa kutsallık atfederek bir şekilde kendi icadı olan ritüeller aracılığıyla bu duygusu ile baş etmeye çalışmış bir şekilde.
Yollarda gecenin bir hayli geç bir saati olmasına rağmen vızır vızır çalışan motosikletli servis elemanlarını gördükçe anladım ki Bilim ve teknoloji geliştikçe ve içinde yaşadığımız dünyanın bilinmezleri deşifre oldukça Gece artık yalnızca güneşin etkisini yitirmesi,gündüzün bitmesi,meslek ve kaygı yorgunu bedenlerin güç bela evlere sürüklenmesi,günün dertlerinin sorgulandığı veya uykunun tatlı kollarına atladığımız ya da arkadaşlarla sohbet ederek keyifli vakit geçirdiğimiz bir gerçeklik olmaktan çıkmış.
Gece artık korkulması,evlere/mağaralara çekilinmesi gereken bir zaman dilimi olmaktan da çıkmış maximum düzeyde kullanılması gereken bir zaman dilimine dönüşmüş.
Bunları düşünürken gözüm bir an
Facebook ‘Asri Mezarlığına’ kaydı. Ne çok ölüm haberi aldık son bir kaç aydır gece vakti karanlıkta. Ölümdür yaşanır bir yerde ama ölen yaş grubunun (her ne kadar şimdilik sorunun yakıcılığı nedeniyle anlaşılamasa da) aslında bu topluma gerçekte ne kaybettirdiği. Bir kuşak kayboluyor gözlerimizin önünde eski ile yeni arasındaki köprüler birer birer yıkılıyor bu toplumun tarihi belki de ilk defa bu kadar topluca ölüyor…
Pandemi bir şekilde bitecek yaralar bir şekilde sarılacak ama ben bu saatte bomboş sokaklarda tarihe tanıklık ettiğimi düşünerek kayıt alırken koskoca bir toplumsal hafıza tanıklıkları ve yaşanmışlıkları ile yok oluyor.
İşte bunun cenazesini kaldırmak hiç kolay olmayacak galiba…
